ELVIRA
RIVEIRO TOBÍO (Cerponzóns, Pontevedra. 1971)
(1)
o
bordo desapareceu
o
mesmo día en que fomos expulsad@s
 |
| Elvira Riveiro Tobío |
do
sofá
o
bordo da casa
do
territorio
o
bordo do corpo
que
agora vaga nómade sen servizos informativos
aos
que aferrarse
e
sen bordos
como
non sucumbir á vertixe?
a
terra
a
terra é un cadullo inmenso
e
xa sen nome
un
órgano cirrótico contra a evidencia
que
traïamos nas enciclopedias
a
terra é vasta de máis desde
o
día
en
que fomos expulsad@s do sofá
(2)
na
lingua acumulo sinais do estrago
resisto
a acritude
e
envío
a
esperanza non me seduce
mesmo
na fraqueza
que
delata o preámbulo da vellez
incluso
na desidia amoreada entre as sabas
ou
no cansazo
mesmo
no receo podo constatar coa firmeza que dá o inchazo
das
bochas nunca cauterizadas que
a
esperanza
monstro
inútil
non
me seduce
(3)
o
futuro perténcenos
a
súa ignorancia
é
a nosa mellor aliada
vostedes
non saben
do
que somos incapaces
(Do
libro Corpos transitivos. XVII Premio Avelina Valladares. Edicións
Fervenza.2013)
