jueves, 27 de octubre de 2022

CATAVENTO DE POEMAS INFANTÍS (LXXXIV) "Amiga lúa, amigo mar (Moon, me & the sea)" de Claudia Castro

 




                                      CLAUDIA CASTRO (Compostela, 1972)

 

                           

                                  PLAN DE VIAXE                             

 

 

                                                                                       There is no Frigate like a Book

                                                                                                     To take us Lands away

                                                                                                Nor any Courses like a page

                                                                                                           Or prancing Poetry.

 

                                                                

                                                                                              ´Non hai fragata coma un libro

                                                                                                 para levarnos a terras remotas

                                                                                                  nin curso coma unha páxina

                                                                                                                 de enérxica poesía´.

 

 

Eu marcho de vacacións

cada ano

Claudia Castro
en cada estación.

 

En inverno collo un libro

branco e frío coima a neve.

Vou esquiar canda el

onde as folerpas me leven.

 

Na primavera

elixo novela.

Ler en días solleiros

e pasar a noite en vela.

 

En outono

viaxo ao Courel.

Escorrento frío con lume


e invento historias con el.

 

Para o verán

deixo a poesía.

O meu corazón torna peixe azul

e sobe e baixa a ritmo de blues.

 

 

 

 

                              CUESTIÓN DE BELEZA

 

                                                                     A diamond is a brilliant stone,

                                                                                              To catch the world´s desire;

                                                                                        An opal holds a fiery spark;

                                                                                                  But a flint holds fire.

 

                                                                                         

                                                                                           ´O diamante é unha pedra brillante,

                                                                                                   que atrae o desexo do mundo;

                                                                                                o ópalo ten unha chispa ardente:

                                                                                        mais unha simple pedra prende lume´

 

 

Teño pencas,

teño lentes

teño

corazón e mente.

 

Son unha casa xigante

con moitas portas que abrir

e un xardín cheo de flores

que pelexan entre si.

 

Son encrucillado

e son anagrama.

 

Son un gran misterio

e sempre ando descalza.

 

O silencio

pode ter forma de poema.

O poema

pode ter forma de agasallo.

O agasallo

pode ter forma de cativa.

 

O presente son eu!

 

 

 

                                         PEQUENA

 

 

                                                                         You may write me down in history

                                                                                                      With your bitter, twisted lies,

                                                                                                 You may trod me in the very dirt

                                                                                                        But still, like dust, I´ll rise.

 

                                                                                          

                                                                                                 ´ Podes reescribirme na historia

                                                                                       coas túas mentiras amargas e reviradas.

                                                                                           Podes pisarme no máis fondo da lama,

                                                                                                aínda así, coma poeira, erguereime´.

 

 

 

Escalei a montaña,

sentinme pequena.

Conquistei a serra,

Ilustración de Luz Beloso

sentinme pequena.

 

Naveguei o río,

sentinme pequena.

Vencín a corrente,

sentinme pequena.

 

Sachei unha horta,

sentinme pequena.

Apañei patacas,

sentinme pequena.

 

Escribín un verso,

sentinme pequena.

Recitei un poema

e sentinme pequena.

 

Sabéndote grande,

sigo a sentirme pequena.

 

 

 

(Do libro Amiga lúa, amigo mar. Moon, me & the sea, editado por Galaxia. Col. Árbore e ilustrado por Luz Beloso. 2022)

 

 



sábado, 15 de octubre de 2022

As miñas columnas en A NOSA TERRA (2) "Ser libreiro (ou libreira, claro)"

 



Hai uns anos tiven a honra de escribir unhas columnas no histórico xornal A Nosa Terra.

Nestas columnas tocaba eses temas que a min me preocupaban en relación coa escola e a lectura fundamentalmente.

Sempre me sentín moi cómodo e encantado de colaborar cunha publicación que endexamais debeu desaparecer.

Por iso, aquí e agora, vou recuperar algunhas delas e vostedes xulgarán o meu punto de vista e a vixencia das mesmas.

 

Esta segunda entrega fala de ser libreiro ou libreira, claro.


Antonio G. Teijeiro (Foto de Ricardo Grobas)




                                   SER LIBREIRO (OU LIBREIRA, CLARO)

 

                                                                                        (A Xurxo, María, Amparo, de Librouro. A Maribel e Gonzalo, de Cartabón)

 

Debo confesar que, entre as profesións que quixen desenvolver na miña vida, ser libreiro era unha delas. Estudar e ensinar filosofía, ser xornalista ou saber tocar o piano eran outras, mais agora non veñen ao caso.

Ser libreiro (ou libreira,claro) significa vivir entre libros. Ser libreiro significa gozar coa parte amable da vida.Significa arriscar, sufrir distintas incomprensións sociais,pero tamén ser feliz coa satisfacción de poñer un libro na nosa  existencia.Ser libreiro significa poder ler neses momentos nos que non hai xente na libraría, perderte por aqueles volumes que te chaman en voz baixa, aconsellar o cliente/amigo sobre esas obras que liches e que, segundo o teu criterio, pagan a pena. Sentirte vivo entre tanta palabra escrita, entre tanto libro fascinante, tamén é ser libreiro. Ignorar literariamente aquelas obras que teñen caducidade inmediata pola súa calidade ínfima e que hai que vender porque unha libraría vén sendo, ademais, un negocio é ser libreiro ou libreira.Ser libreiro é soportar certas deslealdades, ir contra corrente nun mundo no que o libro non posúe o valor social que debería. Aguantar e calar,coa rabia contida, diante daquela persoa que che encarga un libro e di que lle fales en castelán porque non entende o galego (e ti sabes que non é certo), tamén é ser libreiro ou libreira. Poñer literatura galega nas mans das persoas, engaiolar un cativo cun libro enxeñoso é ser libreiro.

Ser libreiro (ou libreira, claro), en fin, é facer sentir que hai alguén que está a contar historias na orella dos demais.

 

                                                                                                                                        Antonio García Teijeiro