jueves, 26 de diciembre de 2013

A PALABRA DE ALFREDO GÓMEZ CERDÁ EN "QUEDA LA MÚSICA".



Alfredo e Antonio, o sábado día 7, en León.

Alfredo Gómez Cerdá é un dos mellores escritores da LIX en español.
 Alfredo Gómez Cerdá é unha persoa comprometida coa xustiza social, crítica co abuso de poder e solidaria con aqueles que sofren.
Alfredo Gómez Cerdá é Premio Nacional, moi merecido, de LIX.
Alfredo Gómez Cerdá e mais eu levamos ben anos compartindo  experiencias, navegando polos territorios da literatura para os rapaces, realizando encontros (algúns, incluso, conxuntos, coma en Miami) co obxectivo de que os mozos e mozas se interesen pola literatura.
Alfredo Gómez Cerdá e mais eu compartimos mesa e mantel  en moitas ocasións porque sabemos da nosa complicidade vital. Ambos admiramos profundamente a Paco Ibáñez.
Alfredo Gómez Cerdá prologou con gran beleza o meu libro “Al hilo de la palabra”.
Direino xa: Alfredo Gómez Cerdá e mais eu somos amigos.

Cariño, moito cariño e admiración profésolle. Soubo gañalos ao longo de moitos anos.

Por iso xa tiña ganas de que presentase algún libro meu. Era un desexo que viña de lonxe. Pero, como a maior parte da miña obra se desenvolve en galego, non era cousa doada.
Mais todo, algún día, chega. E así foi. Co meu poemario  “Queda  la música” (grazas, Luis Eduardo), produciuse o milagre.


Amigos de papel, unha editorial que merece un afervoado aplauso, decidiu facer unha presentación do libro na cidade de León. Eu, sen pensalo dúas veces, propuxen a este escritor e amigo para que falase del. A todos pareceulles de marabilla esta proposta. El, afortunadamente, aceptou. Eses días non tiña encontros cos seus lectores que son moitos.
Compartimos dous días especiais. O seu texto de presentación do poemario foi dunha intelixencia e dun agarimo espectaculares. Emocionoume. Pedinlle que mo agasallase, e hoxe quero compartilo con vós, amigos e visitantes de “Versos e aloumiños”, para que gocedes coa súa palabra.


Leredes unhas liñas cheas de afecto, críticas cos políticos que non prestan atención á cultura. Leredes palabras de Blas de Otero, de Celaya, de Manuel Álvarez Torneiro,  de Neruda; alusións a Martín Codax, á auga, aos Beatles, a Paco Ibáñez…porque Alfredo coñece moi ben o meu universo persoal e sabe tocar a tecla para emocionar sendo sincero. Sabenza e agarimo únense neste texto cheo de encanto que voou polo Auditorio “Ángel Barja” de León para tocar o corazón dos asistentes a un evento dunha categoría infrecuente. 

Escaneado folla a folla, tal como el as ía pasando, tedes a oportunidade de achegarvos a un discurso cheo de afecto, que el me dedicou ao final do acto con estas verbas: “Para Antonio, en León, en un día especial, estas palabras sinceras y llenas de amistad y de futuro”.

Espero que vos guste e que gocedes da súa palabra.
Grazas, Alfredo.
Grazas, amigo.   



Ana Mª Romero, Antonio, Tesa González e Alfredo G. Cerdá.







Blas de Otero













Con Paco Ibáñez na casa de Antonio


 



The Beatles







Pablo Neruda














Tesa González.