jueves, 4 de agosto de 2016

A LUZ DAS PALABRAS (58) María Rosa Serdio




María Rosa Serdio é un encanto de muller.
     Coñecina no seu medio, entre nenos e nenas, entre libros. A súa aula non foi nunca unha aula tradicional. Nela, os seus alumnos desfrutaban da dinámica aberta, rica e chea de creatividade de Rosa.
     Coñecina persoalmente no seu centro, alá en Asturias, e fiquei impresionado. A súa amabilidade, a conexión co alumnado, a intelixencia que amosaba cada vez que facía propostas resultaba admirable. Un luxo.
     
María Rosa Serdio
     María Rosa Serdio xubilouse, pero as mestras coma ela nunca se xubilan.
     María Rosa Serdio é poeta. Sempre entre versos cheos de tenrura e emoción. O seu último libro, Bolso de niebla,  é unha preciosidade. A súa vida, arestora, é a literatura, a poesía. É comunicación. É humanidade. É autenticidade.
     Como todos os que amamos os nenos e nenas e a lírica, Rosa Serdio ama fondamente a Gloria Fuertes.
     Non hai moitos días escribiu unha homenaxe sentida a esa muller que popularizou a poesía infantil e abriu portas que estaban fechadas.
     Por iso e por moito máis, pedinlle que me enviase ese poema-homenaxe a Gloria para publicalo no noso blog-revista.
     Xenerosa, en toda a amplitude da palabra, non dubidou en enviarmo.
     Versos e aloumiños  hónrase en contar coa súa palabra. Unha palabra chea de luz que alumea os espazos das persoas sensibles coma ele.


     Aquí o tedes para saboreala.


Gloria Fuertes



                                                               TARJETA DE CUMPLEAÑOS
                                  
                                                                                                                 
                                                                                                                             Para Gloria Fuertes en la gloria



Ha de ser fácil ser feliz esta tarde pues
el cielo es azul, vuelan las golondrinas,
los niños se salpican con sus pies en el río
y los ojos de risa desmedida,
se entierran en las playas,
resucitando leves como plumas o velas.
 Hoy por ti volarán cometas en la orilla,
pintarán monigotes en la arena,
y se hartarán de helados derretidos.
 Ha de ser por ti, Gloria, por lo que son felices,
alocados y hermosos desnudos en las olas,
libres entre las páginas de un libro,
escondidos en las ramas de la higuera...
por tus versos de risa y voz de túnel
los niños han subido, más libres,
escalones de infancia y han escrito sus versos
en cuadernos rayados, a escondidas,
ganándoles la guerra a los deberes.
 Por ti alguien ha podido ponerse una corbata,
subirse en una Vespa, convertirse en persona,
y ser así, como le da la gana.
 ¡Va por ti hoy mi brindis, poeta aún de guardia!

                                                             MARÍA  ROSA  SERDIO