Agora que se achega o verán, é tempo de lectura.
Mar, auga, sol, azul, luz…e libros.
Velaquí uns fragmentos de libros en galego de narrativa e de poesía, que teñen un interese especial para nós. Hai máis, xaora, e tócavos descubrilos.
Grande aventura.
As librarías agardan a vosa visita.
Fragmentos, fragmentos, fragment, fragm....
… o portugués afastoulle
os pelos da cara cunha delicadeza que lle enchoupou a alma e perdéronse en caricias
primeiras. Pirrula deixouno facer. Ela tiña dabondo con termar do remuíño de
pracer que lle fedellaba no estómago e lle subía en espirais deica a gorxa.
Lembrou a única vez que estivera cun home e…
(Acordes náufragos. Antón Riveiro Coello. Ed. Galaxia)
…foi así como, aos meus
dezaseis anos, me vin lendo libros como La
peste de Camus, La madre de
Gorki, La metamorfosis de Kafka ou
volumes que recollían poemas de León
Felipe, de Walt Whitman, de Neruda… Libros clandestinos, que non sei como
conseguía Euclides. Libros que lía con ansia e que me deixaban…
( A viaxe de Gagarin. Agustín Fernández Paz. Ed. Xerais).
…a miña nai tamén me ten
contado dun crego dunha vila de Lugo que nos anos cincuenta obrigaba as rapazas
a confesarse de ler libros. A unha delas (a ela) díxolle, nun xogo de palabras
que polo menos é orixinal: “ Xa o di a palabra: novelas, non
velas”. Tamén este home era un personaxe de O Quixote: era un crego…
( Escrito en cafeterías. Miguel Anxo Murado. Ed. Galaxia)
… o amor foi
un trallazo moi forte
que rompeu a
ventá. E quedou rota
para sempre. Eu limpei
do chan
os cristais. Corteime
con eles
en tódolos dedos.
(Pornografía. Lupe Gómez. Ed. Positivas)
… enmascarada
detrás do seu sorriso,
a táctil pinga gris
e a súa intemperie
xogaron a ser corazón
argumentando
cada puntada
sutil, humanizando a aceda
constancia
do noxo, a covardía,
verbalizando un agarimo
entre augas…
(Bater de sombras. Francisco X. Fernández Naval. Espiral Maior)
… pero á fin non podo mentir.
non son capaz de
transmitir
todo por moito que a miña
boca se abrise coma unha
caverna quente dun volcán
e non deixase de falar en
cen anos porque o peito me
ferve
de dor.
eu, con vós,
síntome…
(Presente continuo. María Reimóndez. Ed. Xerais)
