 |
| Clara Janés |
El cielo del ocaso
descubre el olor
de la pantera
y alerta
a los cazadores.
¡Huye, amor!
y prende fuego
al bosque
que yo te encontraré
siguiendo
los caminos de ceniza
hasta el fondo del cráter
donde está
nuestra cuna (…)
Así comeza
o poemario da miña querida e admirada Clara Janés, La noche de la pantera, que acaba de
publicar Vaso Roto Ediciones.
Quen coñece a traxectoria individual da
poeta e mais a súa obra sabe da fascinación que Oriente lle leva producindo
dende hai ben tempo. Son moitos anos de investigación, de descubertas, de
traducións de poemas, de achegamentos a poetas que Clara Janés nos leva
agasallado neste eido.
Clara Janés é unha muller dunha capacidade intelectual enorme. E, sen discusión, unha extraordinaria poeta que escribe unha poesía rica, erudita, sen artificios e variada formal e tematicamente.
Esta muller, que tamén é ensaísta, novelista, tradutora
etc., ten unha obra que foi galardoada en numerosas ocasións e foi elixida en
2015 membro da Real Academia Española da Lingua.
Desta volta, volve a vista cara a Oriente
para escribir un poemario fermosísimo baseado nunha lenda iraní. Nela, Mina, a
moza dos ollos vermellos, namórase dunha
pantera que é perseguida polos cazadores. A fera foxe dos seus brazos e
Mina marcha detrás dela ata perderse na noite.
Unha lenda moi belida que Clara Janés
eleva ao cumio das artes, -neste caso, a poesía-, cuns versos cheos de calor,
inseridos nunha natureza brillante que serve de espazo poético. Un espazo que
permite transitar a través del e consegue abrir os sentidos do lector dun xeito
emotivo. Son paraxes da aventura, da impotencia, do desexo cego, da ilusión, do
desespero. Son paraxes do amor, presente ao longo dos versos; un amor que se
mestura coas sombras del mesmo. E talvez só sexan as sombras o que se pode ver:
Sólo veo la sombra
 |
| Lendo a súa obra |
el ala desplegada y
tanteante
que temblorosa
aprende el vuelo.
A esta hora
se recorta definitiva
en mis ojos
y yo le doy color
y pongo el arco iris
en el punto
donde se inicia
el movimiento
para que sepa que la lluvia
es apacible,
para que sepa
que el más leve gesto
abarca
el firmamento.
Como é habitual en Clara
Janés, La noche de la pantera, é un poemario que deleita porque está maxistralmente artellado con versos
elegantes, impecables, que fican marcados nos lectores pola súa sensualidade e
a emoción que desprenden, ademais de envolvelos nunha atmosfera de paixón
controlada e incerteza.
Por se non chegase cos
versos que contén e coas fotografías de Adriana
Veyrat, o poemario leva un CD no que Janés recita os seus versos coa música
de Aram Khachaturiam de fondo. Case
nada.
Un, que coñece, que quere e admira a Clara Janés, afirma con rotundidade que a súa voz emociona e que é un luxo poder escoitala unha e outra vez.
Satisfaime saber que esta muller, que ama
fondamente a cultura oriental, que nola pon diante para que gocemos, continúa a
agasallarnos con alfaias coma esta; unha alfaia que Vaso Roto Ediciones pon nas
nosas mans cunha edición modélica.
Reverberan los rugidos de
plata
 |
| Discurso de ingreso na RAE |
Emboscado tu amor
asalta la mano de la luna en
mi pelo
y yo me desnudo de la luz
para entrar contigo
en ese lecho oscuro
donde unidos los cuerpos
son un agua negra
sosegada
que sólo a sí misma se conoce.
Que beleza!
Pódese pedir máis?
ANTONIO GARCÍA TEIJEIRO
