lunes, 14 de septiembre de 2015

" PAPEIS RECOBRADOS " ( 2 ). "A mestra".



                                                                                                                                       Foto: Anxo  Cabada
                                      
                                             A   MESTRA
                                                                                                                                                                                                                                                                                         

A mestra chegaba á clase todos os días cunha bolsa de tea chea de libros. Metía a man nela e collía un deles ao chou. Sentaba na mesa, abríao e lía para si. Os nenos mirábana en silencio. Daquela, a mestra erguíase e comezaba a lerlles en voz alta historias de animais, de encantamentos, de maxia ou de bruxas.
    
     Os nenos ficaban pampos escoitando as súas verbas marabillosas. Sorrían timidamente. Estaban engaiolados. A mestra, co libro nas mans, sinaláballes  as ilustracións. Os nenos non perdían detalle do que a muller lles contaba con verdadeiro entusiasmo.
   
Manuel María
     A mestra tamén lles lía poemas. Gustáballe ler poemas en voz alta. A mestra cultivaba unha complicidade literaria cos seus alumnos pouco habitual. Abría o libro e dicía os poemas perdéndose entre as ringleiras de nenos e nenas, mentres lles miraba aos ollos con tenrura.

     A mestra recitaba, cunha entoación engaiolante, a Rosalía, Lorca, Manuel María, Juan Ramón e tantos outros. Os cativos gozaban cos contos e os versos na voz da mestra.
 
Juan Ramón Jiménez
     A mestra sempre levaba libros con ela. Era unha necesidade. Non concibía unha vida á marxe da literatura, nin unha aula sen a palabra literaria flotando no ambiente.

     
Alberto Manguel

     Á mestra emocionábanlle eses rostros infantís que debuxaban sorrisos perante os seus xestos e inflexións de voz. A mestra facía súa a afirmación de Alberto Manguel: “O amor pola lectura é algo que se aprende pero non se ensina”.


     E nesas andaba ela.

                     (Publicado no semanario "A Nosa Terra")                                                                                           



                                                                                                                 ANTONIO  GARCÍA  TEIJEIRO