REMUÍÑO DE LIBROS (14) "Aire", de María Fumaça

TÍTULO:  Aire

AUTORES/AS:  María Fumaça   

ILUSTRACIÓNS:  P.Pastor

EDITORIAL:  Galaxia.  Colección:  Sonárbore

Gústanme moito os trens. Cada día máis. Pero se teño que elixir un soamente, quedo cun tren especial. Un tren festeiro que me fai feliz cada vez que subo nel. Un tren que viaxa polas músicas do mundo para poñer un punto de alegría no espazo da rapazada, que precisa do seu traqueteo.

      Estou a referirme ao tren da familia María Fumaça. Si, este tren non deixou de viaxar, dende hai uns anos, en ningún momento. É un tren de ilusións, de optimismo. Un tren que canta en múltiples e variadas voces.

     

     Acaban de presentar o seu terceiro traballo, Aire. Un traballo que, coma os anteriores, xira no marabilloso universo de Ruí Sío. Un Ruí  que nos fai medrar (e aquí inclúome) día a día e que nos demostra  que a diversidade funcional non é un impedimento para acadar a felicidade. E como a familia di : “El lévanos polo camiño da inclusión demostrando en cada actuación que é o mellor maquinista do mundo e que nos emociona co seu canto coma ninguén”.

     

"María Fumaça" nunha actuación.

      Aire é un traballo, de novo, exemplar. Éo  tanto dende o punto de vista musical coma poético. Consta de 18 cancións (moitas delas son verdadeiros poemas ou formas poéticas que se recitan en voz alta perfectamente) con músicas diversas e dunha calidade excepcional.

     

     Temas cheos de humor , de actitudes positivas diante da vida, de ironía, de tradición popular (“Dona Matílica” ou “Pedro Chosco”), de ricas formas musicais ( por exemplo, magnífico “Rocanrol”). Temas nos que o lúdico aparece perfectamente conxugado entre a letra e a música. Temas que nos presentan os produtos da horta de Balbina, que nos animan a xogar cun barco de xoguete (adaptación dun poema de Manuel María), que podemos ser malotes, coñecer un neno caníbal (Uf, que medo!), cantar en inglés (“Just you and me”), desfrutar cunha marioneta… ademais de dicir unha nana, xogar a imaxinar nas pompas que fai o xabón no baño ou subir ao tren porque somos pasaxeiros do ben.

     

     
     Magnífica e orixinal a canción de Magín Blanco, “Apertando”, chea de humor e enxeño.Unha canción que se desenvolve nun lugar moi habitual e da que nos sentimos moi próximos.

     

     Pero quero facer fincapé nun tema emocionante. Un tema que te sobrecolle pola intensidade musical e vocal que posúe. Por unha interpretación marabillosa de matices. Refírome á “Suite en Ruí Maior”, interpretada por Ruí Sío (voz e cortina), Sérgio Tannus (viola caipira) e Magín Blanco (guitarra).  Esta “suite” consegue absorberte e é capaz de crear unha atmosfera dun intimismo ben profundo que se agradece. Unha auténtica alfaia.

     

     Salientar, unha vez máis, todo o talento que ten a familia María Fumaça. Moitas persoas aportando esforzos cunha alegría que emociona. Nomealos a todos resulta imposible. A morea de instrumentos utilizados é inmensa. Uxía, Sérgio Tannus, Magín Blanco, Santi Cribeiro, Chus Domínguez, Ana Senlle, Tatán, Serginho Sales, Isaac Palacín, Antonio Castillo… e as voces de Ainhoa González, Manuel Sío (o avó), Erea Palacín, Irea Navós, Raquel Domínguez (gaita incluída), Carlos Blanco e tantas outras.

     

     
     Música e poesía na escola, na casa, nos concertos, na vida. Música para medrar por dentro, para ser felices, para compartir sensacións e facer que prevaleza o dereito á diferenza, para loitar por acadar un mundo sen barreiras, solidario no que a marxinación estea marxinada  ata que desapareza.

     

     Aproveito, unha vez máis, para felicitar a Editorial Galaxia  por crer nestes proxectos tan ricos e por manter no seu catálogo (e medrando) unha colección coma “Sonárbore” tan prestixiosa coma necesaria.

     

     Non esquezo as ilustracións, obxectos marabillosos e vivos, en constante movemento, de P. Pastor, todo un exemplo de expresividade, de cor, tan acaídos para un libro-disco coma Aire. Entran nun dialogo aberto coas cancións e cos lectores/oíntes, ademais de transportalos nas viaxes musicais propostas.

      

     Aire é un traballo imprescindible para seguir soñando en liberdade. Contén, ademais,  un DVD karaoke.

     

     Como podedes comprobar, non lle falta nada. Parabéns.

                                                                                                       

                                                                                                                                     ANTONIO GARCÍA TEIJEIRO

VIAXANDO NO TREN DE MARÍA FUMAÇA

San Xoán pequeniño. María Fumaça na Coruña.

        Poucos proxectos literario-musicais hai nesta terra que me conmovan máis ca o de María Fumaça.

    

      Poucos proxectos hai nesta nosa terra (e mesmo máis alá do Padornelo) que posúan o espírito de María Fumaça. Un espírito solidario nun marco de alegría, de música, de cancións, de participación artística e de calidade.

    

Na Feira do Libro de Vigo

     Quen viron actuar ao colectivo saben do que falo.

    

     Todos aqueles e aquelas que cantan as súas cancións, que bailan coa súa música, que miran aos ollos os / as intérpretes cando actúan, comprenden axiña a autenticidade e o agarimo que cada xesto, cada movemento, cada baile desprende.

    

     Tras a saída do seu último traballo, Xiqui, Xoque, Fiú, Fiú!, Versos e aloumiños xa non quixo perder a oportunidade de que María Fumaça tivese o protagonismo que merece.

     

     Anteriormentre falamos deles, pero nós queriamos que se coñecese a fondo este proxecto. Por iso, pedímoslles que fosen eles mesmos quen nos contasen a súa historia. Esa historia entrañable arredor de Ruí. Pura emoción humana e artística. Que non se nos esqueza: a calidade da súa obra resulta evidente e o seu poder de atracción é imposible de explicar.

      

     Se ledes estas liñas fantásticas que escribiron para nós, ou sexa, para vós, comprenderedes o que quero dicir. Porque, dígoo con sinceridade, son incapaz de expresar o que levo sentindo desque os coñezo.

    

     Grazas e parabéns, amigos e amigas do tren María Fumaça, polo labor que desenvolvedes no eido da música para os cativos, algo tan necesario que nunca se vos agradecerá demasiado. Nestes tempos de baleiro ideolóxico, de tristeza, de eivas sociais e humanas, de comportamentos egoístas e inxustos, sodes absolutamente imprescindibles. Que o tren se deteña en todas as estacións posibles, pero que non deixe de transitar polos nosos sentimentos endexamais.

    

     Versos e aloumiños pon un traxe especial de festa para recibirvos como merecedes.

 

No Auditorio Municipal de Vigo

MARIA FUMAÇA

María Fumaça, que é como se denomina o tren de vapor no interior de Brasil, é o nome que escollemos para este proxecto familiar e de amigos.

Decidimos gravar cada Nadal un feixe de cancións co obxectivo de  facer un agasallo a Rui, que padece unha discapacidade,  para estimular a súa inclusión a través da música nunha xornada na que íamos construíndo un universo sonoro e afectivo no que Ruí é o eixo principal.

Máis isto non ten lugar nun típico estudio profesional, senón na sala da súa casa do Amieirolongo que se converte nun espazo lúdico, festivo e de intercambio de sensibilidades artísticas vencelladas ao mundo da canción infantil.

Despois de sete edicións deste humilde produto totalmente artesanal, conseguimos reunir setenta cancións para todos os gustos e idades que foron xurdindo dun xeito natural coa única pretensión de conservalas no  noso ámbito máis próximo.

Algunhas carátulas  das sucesivas edicións de  María Fumaça.

     O repertorio de Maria Fumaça abrangue un amplo abano de cancións, algunhas certamente moi populares e outras de nova creación. O noso corazón bateu a ritmo de forró, de vira miñoto, muiñeira, rumba, samba, hip hop, rock e todos os xéneros imaxinábeis.

Para participar e facer o percorrido so houbo que levar un paquetiño de bo humor, cancións-lambetadas, auguiña fresca por se apreta a sede e unha boa dose de espíritu de aventura para subir vales e montañas a paso lento e sen destino certo. Vivimos cada nova viaxe con moita alegría, e coa colaboración xenerosa de tod@s nas diferentes expedicións ás que se foron sumando caras novas e outras xa habituais.

     

    

Unha das súas múltiples actuacións

 

Na concepción musical e arranxos contamos habitualmente coa madriña de Ruí, Uxía e coa guitarra e o cavaquinho do ‘brasilego’SérgioTannus que nos brinda sempre unha base musical de luxo. Tatán saca o acordeón e as súas dotes interpretativas, ao igual que Andrés (ambos de Tanxarina Títeres).  As tías Ana, Raquel e Pablo (SondeSeu, Malvela), as primas María, Nuria, mamá Chus e  papá Manuel compoñen, tocan e cantan. Isaac Palacín, o noso técnico-amigo, guíanos como sempre, con infinita paciencia e sabedoría pola senda dun son fresco e dinámico. Dende o Barco, Magín Blanco trae  a súa desbordante imaxinación e  músicas inéditas feitas expresamente para Rui. O prestixioso deseñador gráfico e ilustrador  P. Pastor  aporta o seu oficio para reflexar en imaxes o ambiente e a nosa intención orixinaria. Amigos como Blanqui, os do Cuartel, os saharauis Tutu, Dunia e Ali, Denís, o avó Sío, Lilian França, Fred Martins, Isabel Leal e outros moitos, cada un  coa súa función,  comparten con nós a ilusión de por a nosa locomotora a andar. O combustible: as lentellas de Fita e a súa voz.

     E Rui, sempre  presente, brindándonos o  mellor momento do día, cantando como solista sinfonías vocais extraordinarias que lembran o son máxico da linguaxe das baleas.

     E así  ano a ano, edición tras edición, fomos sabendo da súa boa acollida por parte de pais e nais, educadores e rapaces. A través do boca a boca, dos blogues de centros escolares, das bibliotecas, das asociación culturais, o fume da nosa locomotora foise  espallando e chegando a xente que nin imaxinabamos, tanto de aquí como de outras comunidades e países.

Foi entón cando pensamos que compartir o noso proxecto  en forma de escolma a través dunha editorial coma Galaxia sería unha boa maneira de espallar polo mundo a alegría desta reunión musical sen precedentes.

 

María Fumaça gravando.

     E así foi como no ano 2012 publícase “María Fumaça. Cantar e bailar para ser máis feliz!!!” e neste  2014  “Xiqui Xoque Fiú Fiú”.

A súa presentación polas diferentes feiras do libro, salas e auditorios  de toda Galicia é realmente emocionante. A familia María Fumaça –cada vez somos máis!- enchemos de cor e de festa cada  escenario ao que subimos. E tratamos de contaxiar a todo aquel que nos escoita a alegría de vivir, de compartir, de incluir, de ver cantar a pais ,nais e fillos cunha soa voz e … en galego!.

A familia María Fumaça.

     E para rematar, escoitamos a canción Xa son maior, grazas á amabilidade desta entrañable familia e ao esforzo de Mari Carmen Barciela, quen se tomou un enorme interese para que estas liñas vexan a luz no noso blog-revista.

Grazas a todos. 

                                                                                            ANTONIO GARCÍA TEIJEIRO