"Os adolescentes de hoxe son moi creativos", artigo de Manuel Veiga

(Foto do blogs.upn.edu.pe)

Cada achega de Manuel Veiga a Versos e aloumiños é unha chave para falar de temas de actualidade que, moitísimas veces, se tratan dun xeito demasiado convencional e, por iso, cunha certa inxustiza.

     A este escritor e xornalista monfortino preocúpanlle algúns asuntos que deberían ser tratados con maior seriedade e de maneira máis rigorosa.

     Desta volta, preséntanos un artigo interesante sobre a mocidade e a súa creatividade, tomando partido a prol dos mozos e mozas, tan inxustamente tratados nas diversas épocas.

     Como se os adultos non fósemos seres en formación e non moi distintos nos diferentes momentos da historia!

     Lede, pensade e formádevos unha opinión.

Manuel Veiga   (Foto de A.González-Alegre)

                     Os adolescentes de hoxe son moi creativos

Manuel Veiga Taboada

Gústame o director de cine Jim Jarmusch. Pero non vou falar agora das súas películas, senón de algo que afirmou recentemente nunha entrevista. Transcribo a frase: “O mundo é dos adolescentes. A xeración que hoxe en día pasa por eses anos é moi creativa, arriscada no cultural. Fascíname o que están a facer”. Só lles pon un pero: “Ás veces confúndeos a revolución hormonal”.

     

Jim Jarmusch

A opinión de Jarmusch vai contracorrente. Todos os días se pode oír a xente moi variada criticar a xente moza, sobre todo porque usa moito os móbiles e as redes sociais. Eu sempre lles lembro que cando tiña vinte anos, en pleno verán, saía de casa despois de comer e acostumaba a ir a un bar discreto que estaba cheo de mozos. Todas as mesas estaban ocupadas. Todos eles, rapaces e rapazas, pasaban (ou mellor serían dicir desaproveitaban) un dos mellores momentos da vida xogando ás cartas. Deixaban transcorrer aqueles seráns fermosos, de tres da tarde a dez da noite, nada menos que sete horas seguidas, lémbroo moi ben, xogando á baralla. A min parecíame asombroso. Nunca lle encontrei moito sentido aos xogos de mesa.

     Faleino con outras persoas e moitas confirmáronme esa paixón, no seu ámbito, a esas idades, polo tute, o chinchón, o mus, etc., etc.  Tamén podería falar das máquinas de flipper –a esas si que xoguei bastante–, de tirarse pedras uns a outros, pero non quero estenderme.

     En todo caso, esa memoria lévame a non crer que agora o dos xogos de ordenador ou o uso excesivo doutras tecnoloxías poida resultar grave. Claro que se poden facer cousas mellores, pero en todo caso non vexo aí unha traxedia nin un problema irresolúbel.

O que si é certo é que hoxe os adolescentes teñen moita máis e mellor información da que tiñamos nós. O manexo de tantas posibilidades fai que lles sexa máis difícil escoller o camiño a seguir. A mocidade de hoxe chega a formarse un criterio propio máis tarde, é dicir tarda máis en madurar, pero a cambio faino mellor, con máis datos na súa cabeza. Os períodos de aprendizaxe dilatáronse, de aí que sexa tan corrente á frase: “Eu cando tiña 17 xa facía isto é aquilo. Vós parecedes abobados. Iso é por culpa de estar todo o día cos ordenadores”.

     Jarmusch afirma, non obstante, o contrario. Como persoa vinculada ao mundo da creación, a través do cine e a música, probabelmente sabe do que fala, ten experiencia nese sentido.

Se eu tivese que facer un vaticinio diría o mesmo que Jarmusch: os adolescentes de hoxe serán máis creativos. A lóxica convida a pensar iso. Creo que deberiamos desprendernos dalgunhas inercias e prexuízos e observalos cunha visión máis ampla.

     

Sócrates

Non repitamos os tópicos dos vellos que nos criticaban a nós, cando eramos novos, en parte con argumentos parecidos. Hoxe é fácil encontrar na internet algunhas citas clásicas que nos ilustran sobre ese rexeitamento dos vellos aos novos. Vemos que é un tema habitual na historia da humanidade.

“Á nosa mocidade gústalle o luxo, está maleducada, búrlase dos superiores e non respecta en absoluto os anciáns. Os nosos fillos de hoxe convertéronse en tiranos, non se poñen en pé cando chega unha persoa de idade, contradín os seus pais; falando en prata: son moi malos”. (Sócrates, século V, antes de Cristo).

     “Perdín toda esperanza no tocante ao futuro do noso país se a mocidade de hoxe empuña mañá as rendas do poder, pois esta mocidade é insoportábel, impulsiva, simplemente horríbel”. (Hesíodo, séculoVIII, antes de Cristo).

“O mundo no que vivimos acadou unha fase crítica. Os fillos non obedecen xa os seus pais. Polo visto, o fin do mundo non está moi lonxe”. (Sacerdote exipcio que viviu máis de dous mil anos antes de Cristo).

Hesíodo

“Esta mocidade está podre até o fondo da súa alma. Os mozos son pérfidos e neglixentes. Nunca se parecerán os mozos doutros tempos. A nova xeración de hoxe en día non saberá conservar a nosa cultura”. (Texto nunha vasilla de barro atopada nas ruínas de Babilonia. A vasilla foi construída uns tres mil anos antes da nosa era).

     Pensemos agora algo. Calquera rapaz ten hoxe doado acceso a textos coma estes e pode moi ben sacárnolos a relucir. Creo que, se queremos axudar a xente nova, se queremos fornecerlle un criterio mellor, tamén nós, os maiores, debemos prepararnos. Encontrarémonos cada vez con xeracións máis esixentes. A nosa experiencia interesaralles pero temos que saber transmitirlla. 

     Non sei se os sermóns serviron algunha vez, pero hoxe desde logo son menos útiles que nunca. Para transmitirlle os nosos coñecementos, temos que empezar por observar os nosos adolescentes, como fixo Jarmusch. Tamén nós temos que aprender a contextualizalos a eles, na nova época que todos estamos vivindo.