Mostrando entradas con la etiqueta vídeos musicais.. Mostrar todas las entradas
Mostrando entradas con la etiqueta vídeos musicais.. Mostrar todas las entradas

jueves, 25 de septiembre de 2014

DARDO POÉTICO (XVIII). XA CAEN VERSOS DE OUTONO




     Chega o outono.
     Non estou convencido de que veña vestido coa mesma roupaxe que se lle supón.
     Onde están as estacións?
     Mudan o sol e mais a choiva.
     Mesmo, o vento e o mar.
     Quecen e mollan  sen distinguir vidas nin tempos.
     Hoxe todo é confusión. Pasou o verán disfrazado doutra cousa. Para enganarnos, se cadra.
     A melancolía envolve a ollada dos días.
     Os soños arrefríanse sen recato.
     Ninguén lembra se houbo primavera.
     Poucos senten o verán como un feito real.
     Soñamos? Espertamos? Vivimos?
     Si, mais camiñamos polas sendas do confuso.
     Pero aquí está o outono.
     Intento mirar o seu rostro e desconcértame.
     Os poetas cantan o outono.
     Poesía outonal, a de Alberti. Lonxe da luz do mar.
     Poesía outonal, a de Juan Ramón, que nos achega un sol tépedo e doente e móllanos coa chuvia desta estación tan suxestiva.
     A de don Antonio, de soños de lirios e tardes murchas e insípidas.
     E a de Luz Pozo Garza. Outono é o espazo. E Compostela.
     Ou a de Xohana Torres, con fiestras pechadas e gloria de mortos.
      Poesía outonal para iniciar o camiño final deste ano 2014.
     Polos versos entre frondes, sendas e follas mortas achegámonos ao inverno largacío.
     Palabras para comprender mellor os diversos recantos que compoñen o noso universo.
     E para gozalo.





OTOÑO
              Automne malade et adoré…
                                         APOLLINAIRE


Rafael Alberti
Otoño fuerte y dulce, tú no eres
ese enfermo adorado que agoniza,
rodando por la tierra, en las rachas deel aire,
sus huesos amarillos, mojados de la lluvia,
o en perdidos montones, secos, pisoteados,
barridos en sordina por la escoba
sin piedad del invierno.
Y, sin embargo, otoño,
tú perduras al fin esa pálida imagen,
después de haberte alzado como la más fantástica,
vigorosa estación de las cuatro estaciones.
Hoy me ciño tu frente con hojas de tus viñas,
me sumerjo en el mosto de tus uvas pisadas
y levanto la copa dorada de tu vino
y grito alegre al mundo:
                                       Todavía
arde en mi sangre el vivo resplandor del otoño.

                                                             RAFAEL ALBERTI





OUTONO

Xohana Torres
Na postrimería do semblante das eiras
falou nantronte un muíño.
Funga a folla, arañeira nas árbores,
e non hai indulxencia que lle sirva
para arrinchar no vento os eixos, resesos de resío.

A gloria dos mortos escolleu día de ti.

Nas fiestras pechadas,
os vellos arrapañan (mentres chuscan ollos)
as migallas do sol, esmorecido.

Fume da lumeirada na restreba…

Estación que non runfa
Pero é sabencia do ar nun silencio feito de laídos.

                                        XOHANA TORRES






NA SÚBITA COMPAÑA

Pode ser unha páxina a derradeira imaxe
desta tarde románica azul e outono
coma unha miniatura.
Pode ser un adagio nesa escala confusa
da noite
Luz Pozo Garza
a materia ofrecida á conciencia primeira.

Os camiños que me levan a Santiago
acordan potestades e longas curvaturas
no legado de amor que me traspasa
nunha praza en silencio.

De lonxe chega a liña fuxidía dese tempo imposible
que acordei en Santiago.
A historia que propaga unha luz trascendida
nas rúas.

Na mañá dun domingo imprevisto
eu sinalaba as fontes
coas palabras celestes –mesmo runas-
dunha tiza turbada polo encontro na tarde
en Compostela.

Cando asumen as sombras escuras violetas
nun xardín meditado
pode ser só un símbolo o tributo do Dante
subindo ó Paradiso
na súbita compaña.

                                       LUZ POZO GARZA






LLUVIA DE OTOÑO
                      
                             Llueve, llueve dulcemente…

…El agua lava la hiedra,
rompe el agua verdinegra,
el agua lava la piedra…,
Juan Ramón Jiménez
y en mi corazón doliente

llueve, llueve dulcemente.

El horizonte está triste,
el paisaje ya no existe,
un día rosa persiste
en el pálido Poniente…

Llueve, llueve dulcemente.

Mi frente cae en mi mano…,
¡ni una carne, ni un piano!
Mi juventud pasó en vano…,
mi mano deja mi frente…

Llueve, llueve dulcemente.

Tarde, llueve, tarde, llora,
que, aunque hubiera un sol de aurora,
no llegaría mi hora
luminosa y floreciente…

Llueve, llueve dulcemente.

                                 JUAN RAMÓN JIMÉNEZ




                                   
Antonio Machado




                                        Poema de ANTONIO MACHADO



XVII


Casa natal de JRJ
Jardín de otoño, con mármoles
de elegía. Lago lleno
de hojas secas y de sol
melancólico y enfermo.

Entre la fronda amarilla
aparece y brilla el cielo
dorado, de un oro blanco,
de un oro pálido y muerto.

Y bajo la quieta linfa
verdinegra, flota un sueño
En Huelva.
de sol, un sueño de oro,
un sueño de troncos secos.

He pasado por la senda:
En un banco he visto a un viejo
dejándose acariciar
por el sol tibio y enfermo.

Y me he internado en el triste
jardín. Abro el libro y leo…
El sol me dora la página
y envuelve en lumbre los versos.

                                        JUAN RAMÓN JIMÉNEZ



     E rematamos entre follas que caen e bicos pendurados das árbores, escoitando a fermosa "Balada de Otoño" de Joan Manuel Serrat.
     Puro outono. Pura sensibilidade artística.
     Poesía e música, para emocionarnos.




                                                                                                                                               ANTONIO GARCÍA TEIJEIRO

domingo, 10 de agosto de 2014

A FABULOSA LOUCURA JAZZÍSTICA DE "FOOLMAKERS".



        Son Foolmakers. Si, “artesáns da loucura”, máis ou menos. Coñecinos nunha conversa con Luis Vila e coa magnífica cantante, Pilocha, hai uns días.
Pilocha
         Levo ben anos coincidindo con eles no Festival de Jazz de Pontevedra. Sabía quen eran, dende que Pilocha participara nun traballo fenomenal de Antón Seoane, que musicou poemas infantís, algúns meus.E antes das  actuacións de Richard Bona e Eric Bibb, nesta edición, falamos o que non falaramos tempo atrás. Foi un auténtico pracer.
         
        E Luis contoume a experiencia de Foolmakers. Un proxecto marabilloso que naceu, case por casualidade, en Lugo, no mes de xaneiro de 2013. Catro psiquiatras e un músico profesional reúnense para formar un grupo de jazz. Toma corpo a partir da amizade de Luis Vila e Carlos Doval.

Luis Vila
    (Así nacen os grandes grupos. Lembrade os Beatles, por exemplo. Amizade entre dous).
No servizo de psiquiatría do HULA, hai uns médicos con inquedanzas musicais. Luis Vila lanza a idea e xúntanse con Doval para tocar. Ensaian, existe química entre eles e axiña comezan a participar nas “jam sessions” que organiza a Escola Fábrica de Sons no club Clavicémbalo na capital lucense.

               A partir de aí, todo encaixa perfectamente. Conceptos como “clases de harmonía de jazz”, “amizade”, “paixón pola música”, “composicións”, “galego”, “standards” etc. van uníndoos día a día.
         "Son un gigoló". Foolmakers no Café Jam Session de Ourense. Convidado, Cleto González.
        
        Clubs coma El Cercano (Ourense), Clavicémbalo, Dado Dadá (Santiago de Compostela), Joana´s Place (A Coruña), por exemplo, son testemuñas da categoría dun proxecto ilusionante.
        
        Soan moi ben. Son orixinais. Polo que non é de estrañar que este ano 2014 vaian tocar  nun dos concertos das Festas de San Froilán en Lugo.

                          "St.Louis Blues". Foolmakers no Café Jam Session de Ourense.
        
        O seu repertorio está formado, basicamente, por temas standards de jazz, algún bolero ou bossa nova e versións cun toque jazzístico de temas de Lou Reed, The Beatles ou Pilocha (fermosísima a versión que fan d´O sancristán de Coímbra) quen subiu con eles ao escenario nunha ocasión e, estamos seguros, non será a última.


Lou Reed


                Debemos salientar que a meirande parte dos temas deste repertorio son traducidos ao galego, cambiando as referencias orixinais por outras más próximas á nosa actualidade e á realidade de Galicia. Todo isto, dende logo, tinxido de ironía e retranca.
Ella Fitzgerald
        
        Actualmente, teñen montado un espectáculo titulado “Cancións de amor e sornaswing”, no que interpretan clásicos de Ella Fitzgerald e Billie Holiday, temas de películas como “Put the blame on Mame” de Gilda ou “I wanna be loved by you” de Con faldas y a lo loco e outros máis, todos, iso si, en galego e con esa retranca nosa que os fai moi atraentes.
        "Toda a culpa é dela". Foolmakers no Club Clavicémbalo de Lugo.Festival Jazz.2013
        Son Foolmakers (ou como os chaman popularmente “os psiquiatras”) un grupo musical curioso, orixinal e digno de gozar con el.
         

        Un grupo de jazz formado por Paula Cores (voz), Luis Vila (piano, teclados), Isidro Gómez (batería), Luis González (guitarra e voz) e Carlos Doval, o único músico profesional, que toca o baixo.
         
        Versos e aloumiños, sempre preto daqueles proxectos artísticos que pagan a pena, ofrece Foolmakers aos seus lectores/as  para que coñezan de preto o moito e bo que se fai neste país noso.
        Deseguido, podemos entrar no mundo de Foolmakers, se vemos esta reportaxe que realizou a TVG. Interesante.
          
            Que a "loucura" do jazz siga viva coa música destes fabulosos artesáns.

                                                                                                               ANTONIO GARCÍA TEIJEIRO