lunes, 21 de febrero de 2022

FAÍSCAS (11) "Versos de portes obertes", de M.Dolors Pellicer. Poemas no confinamento.




Introducció

 

Non era de creure

nin désperar,

però una cosa tan xicotiua

que no es por veure

                          ni es pot tocar

va dur la pena entre la gent,

la malaltia, el patiment.

Durant un temps,

tothom a casa ens vam quedar.

Es declarà rotundament

l´estat d´alarma.

                         Confinament.

 

 

 

 

Nestes tempos duros de pandemia resulta un agasallo precioso recibir e ler o poemario de M. Dolors Pellicer, Versos de portes obertes, ilustrado por Josep Ferrer e editado por Iglú.

 

     A poesía de M. Dolors é sempre dinámica, chea de ritmos, moi musical e capaz de crear axiña a complicidade co lectorado.

Pola súa sinxeleza, pola emoción que desprenden os versos, pola musicalidade e a intención literaria, Versos de portes obertes achega un estado de ánimo poético que atrapa.





Son as sensacións dun confinamento feitas palabras e, xa que logo, versos. Son poemas que na súa primeira parte nos transportan a unha certa decepción por ese becho que nos cambia a vida (pero vitais, iso sempre) e na segunda, son poemas de esperanza e de maioir ledicia.

 

    

     

M.Dolors Pellicer

A autora nunca perde a ilusión e contaxia co seu discurso poético os lectores e lectoras que logo entran nese espírito lúdico que, con versos curtos, coma golpes suaves -mais persistentes- recibimos meses duros momentos de illamento. O tempo vivido fica retratado nuns versos que precisan respirar e respiran. Son versos cun gran sentido lúdico e, á vez, dun exquisito lirismo. Quen le este poemario sente a frescura da boa poesía e retoma unha esperanza quizais perdida.

Decote quedan abertos os poemas para gozar da palabra literaria e deixarse levar pola intelixencia sensible da poeta.

 

 

     O poemario, ilustrado por J. Ferrer, está salpicado de debuxos dunha expresividade contaxiosa que alegra os ollos de quen se detén neles. Contundentes, de liña grosa poñen o punto de diversión que precisa un libro coma este.

 

 

Pescant paraules

en oceans llunyans

hem trobat mons.

No oblidarem els mots

que ens han fet ser qui som.

 

 

                                                                                                                                   ANTONIO GARCÍA TEIJEIRO