lunes, 16 de enero de 2023

DARDO POÉTICO (LXXXIX) Poema de João Pedro Mésseder sobre o poeta que sae do mar

 


Coñecer a José António Gomes -João Pedro Mésseder, nome literario- é un auténtico pracer.

Compartindo unha sesión do máster en Compostela

Este licenciado en Filoloxía Xermánica e doutor en Literatura Portuguesa do século XX, é un verdadeiro pozo de sabedoría.

É profesor de literatura na Escola Superior de Educação do Instituto Politécnico de Porto.

Este escritor, conferenciante, especialista en LIX, orientador de teses de doutoramento, editor de revistas, colaborador en seminarios didácticos, articulista, crítico literario e unha chea de actividades máis, está moi vencellado a Galicia e ao grupo de investigadoras que dirixe a profesora Blanca-Ana Roig Rechou.

Nos másters que impartimos xuntos creouse unha amizade e unha admiración mutua, debidas á sintonía e á visión que partillamos no tocante á literatura escrita para os máis novos.

José António Gomes ten unha ampla bibliografía coma escritor e investigador e sobre a súa obra podemos atopar un bo número de estudos arredor da mesma.


Foto final das nosas sesións dun máster en Compostela, coa profesora Blanca-Ana Roig

Pois ben, hai uns días sorprendeume cun fermoso poema que escribiu a partir dun post de facebook, no que eu contaba o baño que dei na praia o domingo 4 de decembro.

E emocionoume pola simpatía e o carácter lírico do mesmo.

De aí que en Versos e aloumiños decidimos reproducilo moi felices e agradecidos a este home dunha bondade moi grande.

Mil grazas, amigo e mestre. 

Dá gusto estar sempre en contacto contigo.





Oh, que água tão fria

Mas o poeta que dela emerge

traz consigo o calor da poesia

Trá-lo nos olhos nos braços e nos cabelos

Chega do mar o poeta como de um sonho

esse sonho que sempre o apanha

Chega do mar o poeta como de um sonho

e um véu de nuvens o acompanha

 

                                           João Pedro Mésseder