POSTAIS DE MARTIN (3) : LITERATURA, LITERATURA E... DYLAN, CLARO

Estou en Martin, Tennessee, un lugar apracible, cun verde que acariña, coas casas tipicamente americanas que lle dan un aspecto fermosamente uniforme.

Gozo cos voos en círculo da nosa anduriña, sorprendente, tenra e preciosa.

Non vivo de costas—non podería—á lectura e á música.

O meu fillo Antón, no Spotify, cumpre os meus desexos dylanianos. Teño ganas de escoitar o álbum Slow Train Coming. Pídollo e saboréoo porque é magnífico. Abuso da súa xenerosidade e solicito Oh Mercy! Magnífico tamén. Xa sen dicirlle nada, Antón pon ao aire Infidels e constato que ten cancións excelentes. Agora estou a escoitar Street Legal. Encántame.

Acabo de pousar sobre a mesa onde xoga a nosa anduriña o libro de Fran P. Lorenzo, Cabalos e lobos, gañador do Premio Blanco Amor 2014, editado por Xerais. Remateino. Gustoume moito.

Primeira novela dun autor que me engaiolou con esa maneira directa de narrar, coa cidade de Vigo ao fondo, e capaz de artellar unha historia de loita individual na que os seus protagonistas procuran os soños, a razón que os permite vivir e superar conflitos. Magnífica estrutura e unha prosa limpa que produce un gran pracer cando a les.

Teño aberto, ademais, un libro ben interesante, por certo. Trátase dunha antoloxía de poesía en castelán editada por Visor: El canon abierto. Última poesía en español, cun estudo excelente de Remedios Sánchez García, da Universidade de Granada.

Un libro que parte dun proxecto de investigación literaria no que colaboran institucións de diferentes países e que ten como obxectivo coñecer as voces máis representativas da última poesía en lingua española.

Críticos e investigadores seleccionaron poetas, homes e mulleres nacidos a partir de 1970 con obra publicada e que escriban en español.

Interesante panorama que nos permite ler escritores/as de España, República Dominicana, O Salvador, Perú, Colombia, México, Costa Rica, Arxentina, Chile, Bolivia, Ecuador ou Panamá.

Un balcón aberto á poesía última de persoas que xa están a aportar moita calidade á literatura española e hispanoamericana de hoxe en día.

Vou rematando esta postal. Soa Bob Dylan cantando "Señor (Tales of Yankee Power)".

Eu poño punto e final cuns versos do poema "Un murmullo", de Daniel Rodríguez Moya (Granada, 1976), mentres a nosa anduriña, dende os brazos da súa nai, dinos good night!


(...) Alguien cree que hay silencio justo antes,

del disparo de gracia en un fusilamiento

Daniel Rodríguez Moya
(Foto: José Domingo)

pero el eco devuelve repetidas

las últimas plegarias de los ejecutados.



Siempre ha habido un murmullo envolviéndolo todo,

un ruido permanente.



Más que el miedo al silencio

                                              el temor es a oír,

las cosas que se dicen en voz baja.

ANTONIO GARCÍA TEIJEIRO