POEMA DEDICADO A PACO IBÁÑEZ (Antonio García Teijeiro)

 

Paco Ibáñez

                              A PACO IBÁÑEZ

                                             Todo en él es poesía  (AGT)                           

                                   

                                      Esa voz que rasga el aire

                                       y acompaña  una guitarra,

                                       ¿dice mentiras? ¿desaires?

                                       ¿o busca tibias mañanas?

 

                                       ¿Dicen mentiras las cuerdas

                                       o tal vez dicen verdades

                                       las cuerdas de esa guitarra?

                                       ¿O las mentiras son versos…

                                       canciones arinconadas,

                                       canciones con horizontes,

                                       canciones como miradas?

 

                                       En medio del viento muestras

                                       las razones del poeta.

                                       En medio del viento escondes

                                       las miserias y tristezas.

                                       La poesía es en tu boca

                                       más de todos

                                                          y…¡más nuestra!

 

                                                                                             

                                                                         ANTONIO GARCÍA TEIJEIRO

 

Paco Ibáñez e Antonio García Teijeiro preparando unha actuación en Vigo (Foto de Anxo Cabada)

CONFERENCIA DE ANTONIO GARCÍA TEIJEIRO NAS "XORNADAS DE BIBLIOTECAS ESCOLARES E PROXECTOS DE LECTURA/ XORNADAS TÉCNICAS BIBLIOTECARIAS" EN ALBACETE. NOVEMBRO 2025.

Antonio García Teijeiro contesta preguntas do público

Foi unha honra e un enorme pracer ditar unha conferencia na XIII Xornada de Bibliotecas escolares e proxectos de lectura/ XX Xornadas  Técnicas bibliotecarias (Binomio Fantástico) o día 19 de novembro en Albacete.

As miñas palabras, dirixidas a docentes, bibliotecarios/as de bibliotecas escolares e públicas, levaban o título de La poesía, sin ninguna duda, cambió mi vida.

Traté de convencelos -se non estaban xa convencidos- de que a palabra poética podía ser unha ferramenta esencial para darlle un sentido especial ás nosas vidas.

Unha hora de poemas en voz alta, de reflexións de vida e de emocións, seguida de preguntas que me fixeron estar moi satisfeito.

Creo na poesía, creo nas artes como elemento importante de modificar comportamentos máis libres, comprometidos e gozosos para o ser humano.

Unha experiencia fermosa que me proporcionou unha ledicia intensa e que, seguro, non vai caer no baleiro.

Teño que agradecer aquí o trato recibido por todas e todos os asistentes e organizadores destes dous días tan necesarios para a formación de profesionais máis cultos e preparados.

Un recordo especial para o meu amigo Javier Rosa, verdadeiro motor de todo isto e quen tivo a culpa de eu estivese alí.

 

As Xornadas foron retransmitidas en directo por streaming e están gravadas na canle da organización.

 

Os lectores e lectoras de Versos e aloumiños poden ver a miña intervención a partir do minuto 41 do vídeo que está a continuación.

Oxalá lles guste.

CONFERENCIA DE ANTON GARCÍA-FERNÁNDEZ ARREDOR DE 'POEMAR O MAR'

Nos máis de vinte anos que levo a vivir e a exercer a miña actividade docente universitaria nos Estados Unidos, aínda non tivera disposto da oportunidade de presentar unha ponencia nunha das moitas conferencias académicas nas que adoito participar cada ano arredor da obra de meu pai. A ocasión presentouse hai pouco máis dunha semana no marco da conferencia anual da South Atlantic Modern Language Association, que se celebrou destavolta no hotel Wyndham Buckhead, na cidade de Atlanta, no estado de Georgia.

Ata alí conducín unhas cinco horas e media dende Tennessee para participar na conferencia, cunha presentación titulada "Los motivos marinos como elementos de creación poética en Poemar el mar, de Antonio García Teijeiro". Foi unha ponencia moi especial para min e verdadeiramente emotiva, na que só revelo cara ao remate do texto quen é realmente o autor destes versos mariñeiros que en 2017 mereceron o Premio Nacional de LIX, para sorpresa de toda a audiencia presente na sala. Por intres así, nos que teño ocasión de partillar a obra literaria de meu pai cun público que non a coñece e tamén de amosar o orgullo que sempre espertan en min os seus poemarios, paga a pena toda unha carreira docente e académica no medio universitario. Deixo aquí abaixo a gravación en vídeo da ponencia por se os lectores/as de Versos e Aloumiños teñen interese en botarlle un ollo.

ANTÓN GARCÍA-FERNÁNDEZ

Gravación da conversa entre Antonio García Teijeiro e Rafael Narbona arredor do "Elogio del amor", no Club FARO de VIGO

No Elogio del amor, o novo libro de Rafael Narbona, o autor preséntanos a súa visión do que constitúe o amor.

Narbona interpreta este sentimento nas súas distintas vertentes, recorrendo ao seu imaxinario relacionado coa cultura popular en forma de películas, música, libros e fitos históricos xeracionais, pero tamén facendo referencia a súa propia experiencia vital e aos pensadores que deron forma ao seu pensamento.

É un libro que nos permite entender que o amor, máis alá da súa connotación romántica, é forza impulsora necesaria para ser felices e dar felicidade.

Antonio García Teijeiro e Rafael Narbona antes do acto (Foto José Lores)

Rafael Narbona (Madrid, 1963)  foi profesor de filosofía e actualmente é un  dos críticos literarios e xornalistas culturais máis prestixiosos de España. (El Cultural, Revista de libros y Lengua…).

Anteriormente publicou, tamén en Roca editorial, un marabilloso libro: Maestros de la felicidad, do que La Vanguardia afirmou que é un ensaio luminoso e perfecto e Jorge Freire escribiu que “ensina, deleita e entretén, estimula a pensar e contaxia a pasión pola filosofía”.

 

Pois ben, o pasado mércores, 15 de outubro, Elogio del amor foi presentado en Vigo, dentro do marco do Club FARO, cunha numerosa asistencia de público.

Conversando sobre o libro. (Foto José Lores)

O autor, mantivo unha interesantísima conversa co escritor vigués Antonio García Teijeiro, que Versos e aloumiños gravou e que ofrece aos seguidores e seguidoras aquí embaixo.

Gozade dunha conversa moi gratificante.

 

Unha vista do numeroso público asistente ao acto (Foto José Lores)

XVII PREMIO JULES VERNE DE LITERATURA XUVENIL: Entrevista con ANDREA MACEIRAS

 

Neste ano 2025 a escritora Andrea Maceiras recibiu o Premio Jules Verne de Literatura Xuvenil na súa XVII edición, cun texto que, como ela di na entrevista que podedes ler deseguido, “é no fondo, unha homenaxe aos clásicos da LIX xuvenil”.

 

Andrea Maceiras

Velaquí a entrevista a unha das escritoras máis interesantes do panorama da LIX galega co gallo do premio. (Fonte Edicións Xerais)

PUBLICADO EN "ESTELA" do FARO DE VIGO: "Os libros, seres vivos que perturban". (Antonio García Teijeiro)

 

                         OS LIBROS, SERES VIVOS QUE PERTURBAN

 

                                                                                     Antonio García Teijeiro

 

AGT (Foto de Anxo Cabada)

Sentado diante da fiestra sinto horror polo xenocidio de Gaza e decido boicotear a Vuelta Ciclista e o EuroBasket pola participación de Israel en ambas competicións.

Aplaudo as interrupcións das etapas e danme noxo as declaracións de personaxes do deporte branqueando o sionismo israelí.

Sen música, remato La noche de Tlatelolco, de Elena Poniatowska: masacre e horror institucionais contra a xustiza e a liberdade. Nada novo.

Daquela…

Volve setembro. Van apagándose as esaxeradas calores estivais que padecemos estes meses. Con setembro, entre o remate do verán e o principio do outono, as escolas abren de novo as portas e plantéanse os mesmos retos de sempre.

A rapazada, inmersa en móbiles e redes, volve a atoparse cos libros de texto, cos exercicios, cos controis, cos proxectos e demais. E a lectura?

Eu non podo esquecer os libros de literatura nas aulas. A súa importancia. A súa necesidade. E penso nela como algo fundamental na formación do alumnado. Cada curso apostei por que os meus alumnos e alumnas gozasen da boa literatura. E, se falo a nivel global, por desgraza, dubido da verdadeira consolidación da lectura aberta, de calidade, positiva, nas nosas aulas.

Síntoo moito, pero cada ano que pasa son menos optimista (non quero dicir pesimista para que non me chamen derrotista) no tocante a que a lectura se desenvolva convenientemente nas escolas.

Hai unhas semanas Elena Villanueva apuntaba en FARO uns datos desoladores: o último informe PISA (2024) evidenciou as carencias do alumnado galego en lectura. Sinalaba un retroceso de case trece puntos nos hábitos lectores nunha década. Non me sorprendeu. Nada novo para min. Dende hai uns anos veño constatando, malia certas opinións en sentido contrario, que a lectura entre a mocidade está diminuíndo e que os mozos e mozas non a contemplan como un dos seus plans cotiáns.Na información da xornalista podiamos ler que só un 8% le diariamente, que un 43% dos maiores de cincuenta anos non le nunca e que o IGE (Instituto Galego de Estatística) informa que, referíndose a Vigo, catro de dez vigueses non colle un libro nunca e só un 9% o fai cada día. Son datos estremecedores. Datos para botarse a tremer.

Así que un non deixa de pensar que algo  non se está a facer ben.

Na maioría dos fogares non existe o hábito lector e a escola (agás docentes moi concienciadas) ten a lectura como algo secundario. Pouco ou nada  le unha boa parte dos mestres como sería aconsellable.E se faltan bos ou boas mediadoras todo resulta inútil. Hai excepcións, sen dúbida, pero abondan as prescricións que as editoriais envían aos centros con criterios máis comerciais que literarios. Non se fan postas en común sobre libros interesantes: eses libros que permiten reflexionar -ademais de entreter, que tamén existen- sobre comportamentos dos personaxes, sobre situacións da vida, sobre a complexidade da sociedade. Son textos que axudan, dende a boa literatura, a tomar conciencia do mundo que vivimos, a un coñecemento de cadaquén máis profundo e a procurar horizontes de conciencia persoal e social en liberdade.

Un libro é algo vivo que convida a penetrar nel e a perderse pola infinidade de vieiros que abren ao lectorado. Libros con sensibilidade que rabuñan por dentro e que permiten que sigamos medrando interiormente.

Vivimos na época das RRSS, do inmediato, da velocidade, da imaxe banal. Somos parte dunha sociedade que rexeita, en boa medida, todo o que signifique reflexionar, detérmonos na voráxine cotiá. Que rexeita todo o que supoña un esforzo. O pensamento e a serenidade semellan unha perda de tempo. Aburren. Non queren deixarnos parar. Non lles convén.

Observo unha uniformidade social e de comportamentos que me deprime. E considero que os bos libros nos crean conciencia de nós mesmos. Encantaríame que, dunha vez por todas, puxésemos resistencia ao conformismo imperante cos libros como bandeira.

Na sedución que me produce o acto de ler, coincido coa escritora e ensaísta arxentina Mª Teresa Andruetto cando expón que “a literatura é un espazo de desacato capaz de facer que os lectores e lectoras, no decorrer da lectura, esquiven riscos, loitas e que se planteen toda clase de preguntas”.

Como dixen anteriormente, un libro é  un verdadeiro ser vivo que nos perturba -no bo sentido- e nos ensina a mirar zonas aínda non comprendidas de nós mesmos.

Así o sentín eu cando descubrín a riqueza das boas lecturas e, xa como escritor, como dicía Borges, non son o que son polo que escribo, senón polo que leo.

E por iso sigo a ler a diario textos variados, agardando con ilusión esa hora de lectura feliz , silandeira, á última hora do día. Esa lectura que me reconforta nun mundo que me desespera. Anímense e acompáñenme.

 

 

PRESENTACIÓN DOS LIBROS "MÁIS ALÁ DO HORIZONTE" e "HONORATA E A CASA DAS PALABRAS GARDADAS" NA FEIRA DO LIBRO DE PORTO.

João Manuel Ribeiro cos autores

O pasado domingo, día 7 de setembro, foron presentados na Feira do Libro de Porto os libros Máis aló do horizonte e Honorata e a casa das palabras gardadas, de Antonio García Teijeiro e Ánxela Gracián respectivamente.

Antonio García Teijeiro falando

 

O acto, moi entrañable, consistiu nunha conversa dos autores co editor de Trinta uma linha, João Manuel Ribeiro.

Un dos momentos en que fala Ánxela Gracián

Ambos libros, escritos en galego, están editados por esta editorial e o diálogo resultou moi atractivo, ademais de entrañable.

Nas próximas datas verán a luz en portugués.

 

Versos e aloumiños gravou en audio o acto e preséntao aquí en baixo para todos aqueles e aquelas que seguen este blog-revista.

FAÍSCAS (28): " Máis aló do horizonte", unha novela antibélica, de Antonio García Teijeiro

 

Vivimos tempos escuros e convulsos. Invasións, guerras, bombardeos e un xenocidio insufrible en Gaza, diante da indiferenza dos políticos do mundo.

Por iso son moi feliz de que a Editora portuguesa Trinta por uma linha edite o meu libro Máis aló do horizonte, unha novela claramente antibélica que aplaude a figura tan denostada do COVARDE.

 

Un mozo decide fuxir da guerra e do horror que o afogan. camiña cara a ningures, buscando un lugar chamado PAZ. Na súa fuxida, chega a unha casa abandonada onde atopa unha misteriosa carpeta con relatos e imaxes doutra guerra.

A memoria e a esperanza cruzan o seu camiño.

 

Sempre me gustaron os textos comprometidos en que o intimismo e as aventuras interiores dos personaxes teñen unha presenza real.

Todo o conmovedor axuda a sermos máis reflexivos e sensibles diante das moitas cambadelas que nos pon a vida.

Procuro a reflexión nos meus textos, sexan en prosa ou en verso; sexan literarios ou xornalísticos.

Isto é algo que nos fai seguir medrando por dentro decontino.

 

Máis aló do horizonte non é un libro oportunista. Non. A guerra está aí e a loita pola liberdade, os traumas da violencia e a procura desesperada dun futuro mellor e que non doa debe ser primordial como seres humanos.

O libro está ilustrado magnificamente polo ilustrador brasileiro Júlio Castro.

 

A historia comeza así:

                                                             Antonio García Teijeiro

CATAVENTO DE POEMAS INFANTÍS (CXI): "Seis leiras e un piano", de Claudia Castro

 

                      CLAUDIA CASTRO  (Santiago de Compostela, 1972)

 

 

Idea

 

Cando teñas unha boa idea

tes que oír, ver e falar.

Se os demais non te escoitan

ás veces cómpre berrar.

 

Vida

 

Eu quixera gozar

da vida coma un paxaro,

camiñar coa elegancia do gato,

cantar coa ledicia do galo

e vivir coma un becho raro.

 

Pensamentos

 

Pensar é sachar

nas leiras da vida.

É facerse preguntas

Sen que ninguén nolo pida.

Se pensas, existes.

Se existes, dubidas.

Se dubidas, es sabia.

Os pensamentos son cores

con cinco pétalos de tres cores.

 

 

Tempo

 

No verán construín un castelo

coa area dun reloxo.

Tiña torres, tiña ameas,

unha ponte e un gran foso.

O meu castelo de praia

o mar quíxoo para el,

envolveuno co seu saio

e nunca máis souben del.

 

 

Lingua

 

A lingua é unha maneira

de comprender a vida e o tempo.

Nunca mordas nin agoches

este baúl invisíbel

que acubilla os pensamentos.

 

(Do poemario Seis leiras e un piano, editado por Edicións Xerais. (2025), na colección Merlín, e ilustrado por Laura Tova).

FAÍSCAS (27). "Aproximacións á poesía, ao poema e ao poeta".

 

Ai, a poesía! Tan libre, tan descoñecida, tan lonxe da maioría e tan necesaria!

Hai un libro que teño sempre ben preto de min: editado por Hiperión, Poesía ¿eres tú? (Aproximaciones a la poesía, El Poema y El Poeta é unha delicia.

Téñoa á miña beira, porque está chea de frases, definicións, citas e achegamentos diversos á poesía e ás súas concrecións: o poema e o poeta.

Fermín Herrero e Jesús Munárriz foron recompilando frases de autores e autoras de épocas e de civilizacións diversas, poetas case todos, pero tamén filósofos, ensaístas, pensadores, críticos ou artistas, que dende sempre trataron de apresar e enunciar, deitándoo en palabras, o que os devanditos conceptos lles inspiraban ou suxerían.

Poesía, ¿eres tú? Está organizado este libro de citas en tres grupos que corresponden a estes tres conceptos: poesía, poema e poeta, e que van do xeral ao particular, do abstracto ao concreto, do teórico ao persoal.

É unha verdadeira delicia pasear por estas páxinas cheas de profundidade, enxeño e inspiración.

 

Coma exemplo, podedes ler algunhas destas frases e, sen dúbida, poñervos a reflexionar e a encher as vosas vidas de poesía.

 

La poesía salva non só a quen a expresa, senón a todos cantos a len ou recrean.  MANUEL ALTOLAGUIRRE

 

Manuel Altolaguirre

A poesía é o espello borroso da nosa sociedade. Cada poeta respira sobre este espello: o seu bafo embázao de diferente maneira. LOUIS ARAGON

 

Louis Aragon

El poema, en estado de fragilidad o de furia, deja caer su sombra sobre el mundo y los desplaza. JUAN GELMAN

 

Juan Gelman

La voz que habla en un poema, aunque sea la del poeta, no es nunca una voz real, es sólo una voz posible, no siempre imaginaria, pero siempre imaginada. JAIME GIL DE BIEDMA

 

Jaime Gil de Biedma (Foto Jot Down)

Poeta, por ser claro no se es mejor poeta./ Por oscuro, poeta, no lo olvides, tampoco. RAFAEL ALBERTI

 

Rafael Alberti

O poeta é un mentireiro que di sempre a verdade.  JEAN COCTEAU

 

 

Jean Cocteau