TÍTULO: Aire
ILUSTRACIÓNS: P.Pastor
EDITORIAL: Galaxia. Colección: Sonárbore
Gústanme moito os trens. Cada
día máis. Pero se teño que elixir un soamente, quedo cun tren especial. Un tren
festeiro que me fai feliz cada vez que subo nel. Un tren que viaxa polas
músicas do mundo para poñer un punto de alegría no espazo da rapazada, que
precisa do seu traqueteo.
Estou a referirme ao tren da familia María Fumaça. Si, este tren non deixou
de viaxar, dende hai uns anos, en ningún momento. É un tren de ilusións, de
optimismo. Un tren que canta en múltiples e variadas voces.
Acaban de presentar o seu terceiro
traballo, Aire. Un traballo que, coma os anteriores, xira no marabilloso
universo de Ruí Sío. Un Ruí que nos fai medrar
(e aquí inclúome) día a día e que nos demostra que a diversidade funcional non é un
impedimento para acadar a felicidade. E como a familia di : “El
lévanos polo camiño da inclusión demostrando en cada actuación que é o mellor
maquinista do mundo e que nos emociona co seu canto coma ninguén”.
Aire é un traballo, de novo,
exemplar. Éo tanto dende o punto de
vista musical coma poético. Consta de 18 cancións (moitas delas son verdadeiros
poemas ou formas poéticas que se recitan en voz alta perfectamente) con músicas
diversas e dunha calidade excepcional.
Temas cheos de humor , de actitudes
positivas diante da vida, de ironía, de tradición popular (“Dona Matílica” ou
“Pedro Chosco”), de ricas formas musicais ( por exemplo, magnífico “Rocanrol”).
Temas nos que o lúdico aparece perfectamente conxugado entre a letra e a música.
Temas que nos presentan os produtos da horta de Balbina, que nos animan a xogar
cun barco de xoguete (adaptación dun poema de Manuel María), que podemos ser
malotes, coñecer un neno caníbal (Uf, que medo!), cantar en inglés (“Just you
and me”), desfrutar cunha marioneta… ademais de dicir unha nana, xogar a
imaxinar nas pompas que fai o xabón no baño ou subir ao tren porque somos
pasaxeiros do ben.
Magnífica e orixinal a canción de Magín Blanco, “Apertando”, chea de humor e enxeño.Unha canción que se desenvolve nun lugar moi habitual e da que nos sentimos moi próximos.
Pero quero facer fincapé nun tema
emocionante. Un tema que te sobrecolle pola intensidade musical e vocal que
posúe. Por unha interpretación marabillosa de matices. Refírome á “Suite en Ruí
Maior”, interpretada por Ruí Sío (voz e cortina), Sérgio Tannus (viola caipira)
e Magín Blanco (guitarra). Esta “suite”
consegue absorberte e é capaz de crear unha atmosfera dun intimismo ben
profundo que se agradece. Unha auténtica alfaia.
Salientar, unha vez máis, todo o talento
que ten a familia María Fumaça. Moitas persoas aportando esforzos cunha alegría
que emociona. Nomealos a todos resulta imposible. A morea de instrumentos utilizados
é inmensa. Uxía, Sérgio Tannus, Magín Blanco, Santi Cribeiro, Chus Domínguez,
Ana Senlle, Tatán, Serginho Sales, Isaac Palacín, Antonio Castillo… e as voces
de Ainhoa González, Manuel Sío (o avó), Erea Palacín, Irea Navós, Raquel
Domínguez (gaita incluída), Carlos Blanco e tantas outras.
Música e poesía na escola, na casa, nos concertos, na vida. Música para medrar por dentro, para ser felices, para compartir sensacións e facer que prevaleza o dereito á diferenza, para loitar por acadar un mundo sen barreiras, solidario no que a marxinación estea marxinada ata que desapareza.
Aproveito, unha vez máis, para felicitar a
Editorial Galaxia por crer nestes
proxectos tan ricos e por manter no seu catálogo (e medrando) unha colección
coma “Sonárbore” tan prestixiosa coma necesaria.
Non esquezo as ilustracións, obxectos
marabillosos e vivos, en constante movemento, de P. Pastor, todo un exemplo de expresividade, de cor, tan acaídos
para un libro-disco coma Aire. Entran nun dialogo aberto coas
cancións e cos lectores/oíntes, ademais de transportalos nas viaxes musicais
propostas.
Aire é un traballo imprescindible
para seguir soñando en liberdade. Contén, ademais, un DVD karaoke.
Como podedes comprobar, non lle falta
nada. Parabéns.
ANTONIO GARCÍA TEIJEIRO