 |
| Xulio con Paco Ibáñez e Julia. |
Encántame compartir coas
persoas que quero todo aquilo que me gusta.
E cando a persoa é un ser sensible, comprometido
coa beleza, un grande artista e un ser humano de bondade infinita, ese acto de
compartir convértese nun verdadeiro pracer.
Isto foi o que aconteceu co meu
amigo/irmán Xulio García Rivas. Tiña
ganas de coñecer a Paco Ibáñez polo
moito que significou (e segue a significar) para el este home dunha humanidade
infinita e un talento musical e interpretativo envexables.
Así que, en canto apareceu a primeira
oportunidade, Xulio coñeceu a Paco e viviu con el e amigos un xantar
inesquecible na casa da miña sogra.
Foi algo especial. Xulio agasalloulle unha obra fermosísima, cantamos, recitamos, conversamos, tomamos un polbo á feira delicioso e
resultou unha velada emocionante e inesquecible.
 |
| Julia, Paco e Xulio coa acuarela que lles agasallou |
Por iso, animeino a que escribise o que
para el significou este encontro. Que o contase aos amigos e amigas de Versos
e aloumiños.
Tomouno con calma. Estivo a traballalo
durante meses (no tempo que lle deixaban
as súas ocupacións persoais) e o texto está aquí para poder ser degustado
por vós.
Unha vez máis contamos coa colaboración de
Xulio García Rivas.
Un luxo para nós. Estamos moi felices e
agradecidos á súa persoa.
Grazas, mestre.
 |
| Paco Ibáñez no concerto de Vigo |
PACO
IBÁÑEZ
Treboada
de emocións e liberdade a través da poesia
Ininterrompidamente,
prosegue
a
súa obra sen fatiga
(Lao
Tsé, fragmento VI do Tao te King )
En Vigo na casa de Antonio García Teijeiro e Susi
sempre atopei a presenza da música de Paco Ibáñez. Sabía da súa grande amizade,
da súa irmandade porque Antonio sempre me contaba os proxectos que estaba a
preparar con Paco Ibáñez, as súas
viaxes a Barcelona para participar nalgún concerto, xa que Paco Ibáñez puxéralle
música a algúns poemas de Antonio.
Un bo día comenteille a Antonio o que Paco Ibáñez significaba na miña vida.
Un cantautor que me acompañou en momentos moi decisivos no meu camiño e da
grande admiración que eu lle profesaba. Quedamos en que na primeira ocasión que
Paco Ibáñez viñese a Vigo ou a Galicia que faría o posible para que o puidese coñecer
persoalmente. Esa ocasión produciuse con
motivo do concerto que Paco Ibáñez ía dar en Vigo
no Centro Cultural Afundación o
día 30 de Maio de 2015.
Cando Antonio me deu a noticia, enchéuseme o corazón de alegría. Aínda que a boa noticia viña acompañada dun encargo
de Antonio : deseñar un Cartón para o concerto de Paco Ibáñez . A verdade
que era un encargo ilusionante ao ter a oportunidade de realizar un traballo
relacionado cun dos cantantes españois que máis admiro . Imaxinei unha alegre
pomba voando sobre un mar de luz.
 |
| Cartón deseñado e pintado por Xulio García Rivas para o concerto |
O día do concerto fun en tren a Vigo e na
viaxe recordei palabras fermosas, duras, reivindicativas, inconformistas e concienciadoras dun tempo sombrío,
desacougante, demoledor; un tempo que nos pesaba na alma como un sinistro corvo
sanguinario. Palabras de grandes poetas aos que canta Paco Ibáñez, poesía
convertida en cancións con
extraordinario talento por Paco Ibáñez que é capaz de superar a dificultade de
poñer música a poesía de Góngora,
Quevedo ,Jorge Manrique,García Lorca ou
Alberti logrando que esas composicións sexan
intemporais e contribuíndo a que eses
autores teñan chegado a moitas persoas.
Paco Ibáñez é a “ voz dos poetas” porque sabe ,como ningún outro , descubrir a
música contida nun poema, é o músico co
que soñan os poetas como nos di Gabriel
Celaya. A poesía busca conmover e
Paco Ibáñez cántanos para que a súa luz nos traspase e quede para sempre na
nosa memoria e alimente a nosa alma. Un exemplo de artista comprometido do que
eu admiro a súa integridade, a coherencia, a independencia e o compromiso radical coa liberdade sen
ceder nunca a ningún poder nin a ningunha prebenda. Paco Ibáñez ten rexeitado
importantes premios en Francia (Ordre
des Arts et des Lettres concedida polo goberno
de Mitterrand ) porque como el
sinala :
"Un artista ten que ser libre nas ideas que
pretende defender. Á primeira concesión perdes parte da túa liberdade. A única
autoridade que recoñezo é a do público e o mellor premio son os aplausos que leva
un á casa."
Nunha
escenografía mínima apareceu a
figura de Paco Ibáñez de negro e abrazado a súa guitarra enchendo de vida o
espazo baleiro. Viñéronme á
memoria os pintores taoístas que tamén valoraban o baleiro nas súas marabillosas tintas. Paco Ibáñez ocupa o espazo
do escenario coa súa peculiar voz e
cos acordes da
súa guitarra crea con estilo
elegante a música que xorde das
palabras dos poetas.
Velaquí os argumentos dos que se vale Paco Ibáñez para conmover cun ballón
de versos que navegan nun mar de luz
cara ao porto da liberdade, onde os acolle o noso corazón abríndonos a porta do xardín da máxia, da
poesía e da música.
 |
| Paco e Xulio na velada do día seguinte |
A súa voz fixonos camiñar pola historia da
literatura en Lingua Castelá e doutras linguas entre elas o Galego xa que ten interpretado algúns
poemas de Celso Emilio Ferreiro e de
Antonio García Teijeiro. Precisamente
neste concerto Paco Ibáñez cantou un
poema do meu admirado e querido irmán
Antonio. Un dos momentos máis emotivos do concerto produciuse cando Paco Ibáñez
reclamou a presenza no escenario de Antonio. Os dous cantaron o poema Pomba
de Lume logrando que o voo dos versos e da música acariñasen docemente o noso espirito.
Teño especial
cariño á canción “ El Lobito Bueno /
Érase una Vez” baseada nun poema de José Agustín Goytisolo. Eu tiña a
ilusión de que Paco Ibáñez a interpretase neste concerto de Vigo e así foi.
Con esta canción
lograba durmir o meu fillo Xavier cando era moi pequeno e non había forma de
que conciliase o soño . Un deses días,
Alicia díxome a ver se co lobito era quen de durmir. Canteilla con
el no colo polo corredor da nosa casa de
Tui e.. ¡ milagre ¡ durmiu, malia o mal que eu canto. Tamén se tranquilizaba
cando viaxabamos e no coche eu dicíalle
: ”Érase una vez un lobito bueno al que maltrataban todos los corderos…
“.
Unha música máxica para un marabilloso poema.
XULIO GARCÍA RIVAS
 |
| Julia, Susi, Paco e Xulio |