Volvemos
a abrir a fiestra. Mellor dito, sempre está aberta.
Desexamos
que vos animedes a entrar, a través dela, ao mundo máxico da literatura. Que nos contaxiedes cos vosos escritos, que
nos amosedes as vosas experiencias, os vosos poemas…
Se
traspasades a fiestra, o mundo será moito máis rico, máis levadeiro, máis de
cada un de nós e de todos en conxunto.
Compartide
sen medo aquilo que vos gusta.
Todo
ten cabida se aproveitades que a fiestra está aberta.
Recollidos nun libro “Poesía. Verdemar”, alumnos deste
centro foron escribindo poemas ao longo dos anos. Creación feitas con 3, con
10…anos. Unha marabilla de publicación e magníficos poemas.
Vexamos unhas mostras:
Unha
chica
se
enamoró
de
Ramón
y
le sonaba
el
corazón.
(Andrea. 4 anos)
Un
pulpo y un cangrejo
se
hicieron amigos
y
se dieron un beso.
(Pablo. 3 años)
Do ano 1977, temos un
libriño editado polo colexio público (chamado daquela Nacional) “Couceiro Freijomil”, con poemas e narracións
de alumnos de EXB!!! De toda Galicia.
Velaquí, como curiosidade, este poema dun rapaz de 8 anos, Carlos Moreira Vilariño, do C.
“Nacional” Mixto “Concepción Arenal” de Fene (A Coruña):
A
FROR
¡Froriña pequeniña!
Dúrmete pequerrechiña
que a noitiña chega.
¡ a miña meniña
Vai por ti;
Non fuxas miña meniña!
¡Vai por ti!
¡Vai por ti!
Miña meniña,
non lle toques
que é mui pequeniña!
Os
nenos de 2º ciclo de Primaria, no CP Mosteiro de Caaveiro, nas Neves- A Capela,
traballaron
o meu libro “As catro estacións”. Coas estruturas dos poemas fixeron estas
mostras que non levan os nomes dos autores/autoras.
Pregunteille a un
peixe:
-
¿Qué é o mar?
-
Algo que nunca
se
poderá calmar
******************
Milleiros
de andoriñas
alá
polo marzal
comían
moitos vermes
comían
moito pan.
******************
Vin
Engaiolantes
Rosais
Adornando
No
xardín.
Dous
alumnos do Colexio Possumus de Vigo,
escriben poesía pola súa conta. Leamos os seus poemas:
Quiero
dibujar,
dibujar
sonrisas,
canciones
cantar
al
son de la brisa.
Quiero
soñar,
soñar
sueños,
melodías
bailar…
melodías
sin dueño.
Querer
todo,
querer
nada.
Pensar,
soñar,
dibujar
y bailar.
********************
Mi
corazón está atrapado
en
una caja musical.
Mi
corazón está “enjaulado”
en
un árbol “caricial”.*
Mi
cabeza está atrapada
en
la bruma del mar.
Canta
canciones de hada,
canciones
por las que soñar.
*Palabra
inventada. Significa el árbol de las caricias.
(Nicole Doural Domínguez, 14 anos)
E
agora, Iago Álvarez Clemente, 13 anos.
LÁGRIMAS DE FUEGO
Lágrimas
de fuego,
que
bebo con mis labios,
que
saben a sal,
con
color de arco iris,
con
mil silencios,
tus
lágrimas…
Que
me hacen sufrir.
******************
QUERERTE
Cada
día te quiero,
un
día te respeto,
otro
te admiro,
otro
te sueño,
pero
siempre te quiero,
porque
amanecer es quererte
y
estar sin ti, mi muerte.
E
para rematar, non para pechar a fiestra, que sempre estará aberta, un poema de Raúl Leiro Sánchez enviado ao noso
enderezo. Non pon a súa idade, pero este é o que nos enviou:
Non
sei se é tarde
pero
non puiden chegar antes.
O
meu barco de vela
naufragou
no mar
doutros
brazos
aos
que ti me guindaches
coma
unha pedra, si, coma unha frecha
sen diana.
Non
sei se é tarde.
Pero
xa non sopra o vento do nordés
como
cando buscaba o refuxio dos teus beizos.