DANIEL SALGADO (Monterroso. 1981)
NAIMA
a
desesperación propia do fogo,
a estancia
rota, o
bosque autóctono,
a furia como
testamento e algunha
das verdades
inscrita
na violencia dos ceos de abril,
a inminente
destrución da liña melódica pactada,
o metal e o
testemuño,
a vida
irreconciliábel nos dominios
do lobo, as
convulsións xeo-
lóxicas no
interior da pel,
a estratexia
definida entre os cadáveres
e o gueto,
onde se anoan
documento e
barbarie
*
desfaise a
luz e o poema
non é quen
de dicir
máis: arde
(Do libro ruído de fondo editado por Edicións Xerais de Galicia. Col.Poesía. 2012)