XOÁN NEIRA ( Meilán. Lugo, 1953)
LÚA DE LOBOS
No frío inverno,
aló na montaña,
oulean os lobos
Xoán Neira
cando hai lúa chea.
Teñen fame negra,
preto da aldea
oulean e oulean
ata mañá cedo.
Dúrmete meu neno,
non lle teñas medo,
que saíu o sol
e o lobo marchou!
A LÚA E O SOL
A Lúa reina de noite,
o Sol reina de día
e fixeron un trato
para compartir a vida.
Partilaron o tempo
como dous irmáns,
repartiron o ceo
de verán a verán.
as idas e voltas:
o Sol coa luz,
a Lúa coas sombras.
Dende o solpor ao amencer
a Lúa é a dona;
dende o amencer ao solpor
o Sol leva coroa.
O Sol ten luz propia,
a Lúa pediulla prestada.
O Sol quenta a Terra,
a Lúa non pode quentala.
A Terra xira arredor do Sol,
a Lúa arredor da Terra.
O Sol vai ás festas,
a Lúa ás verbenas.
A LÚA VIXíA
Dende a súa leda torre
a lúa vixía
a vida nocturna
e descansa polo día.
Lúa protectora,
lúa silandeira
cos dous ollos abertos,
rachando coas tebras,
coida o noso sono
mentres descolga
unha escaleira
para que os soños
suban por ela.
A luz da lúa
é para noctámbulos
guía segura
como un sol de medianoite.
(Do
libro Máxica Lúa, editado por Medulia
Editorial e ilustrado por Lucía Barrios)
