CARLOS
G. REIGOSA ( A Pastoriza, Lugo. 1948)
V
Adiviñámonos
–é a palabra-
na
ondada dos días e as sabas.
E
cansamos un do outro
sen
cvansarnos nunca de veras.
A
isto lle chaman vida e só é
o
breve latexo de dous soños
que
por veces se confunden
para
rebautizarse amor.
Mais
non dura o engano
porque
entre durmir e espertar
crébase
o soño de ser outro
que
transcende o un mortal
que
se extingue en nós
inevitablemente.
Son
cousas do amo tempo
que
nos anobelan na orixe
para sempre.
Xogos
de deuses sen importancia.
XXVIII
Se
é posible morrer
nada
é imposible.
XXIX
Ata
agora sempre souben
de
que fuxir
e logreino.
Agora
anhelo escapar de novo,
pero
xa non sei de que
nin cara a onde.
Paradoxalmente,
todo
empeorou ó mellorar.
XXX
A
vida é o impulso cego de asomarse
a
un paraíso
perdido
nun
eterno retorno
nin sequera imposible.
(Do
libro Kid Salvaxe. Edicións Xerais de
Galicia. 2014)