No
mes de outubro viu a luz outro libro da mesma serie, cos mesmos editores e
ilustradora. A poeta a quen se dedica o libro non pode ser outra que Rosalía,
cando se cumpren cento cincuenta anos da publicación de Cantares gallegos.
Esta
obra é verdadeiramente atractiva. Unha antoloxía moi ben escollida, un CD con
doce poemas musicados cunha calidade que non é frecuente. Teño que dicir que gocei con esta proposta literaria unha barbaridade.
O
libro está dividido en tres partes: a primeira chámase Así viviu, unhas páxinas dedicadas á vida da poeta, moi claras,
para que os pequenos (pequenos?) lectores teñan unha idea de quen era Rosalía de Castro.
A segunda parte leva
o nome de Así sentiu, e comeza cuns
textos en prosa da autora de Cantares gallegos sobre os seus obxectivos á hora
de escribir o libro. Hai reproducida unha páxina de publicación do poemario
cuxas primeiras liñas din: Grande
atrevemento é, sin duda, para un probe inxenio coma o que me cadrou en sorte,
dar a luz un libro cuias páxinas debían estar cheias de sol, de harmonía e
daquela naturalidade que, unida a unha fonda ternura, a un arrulo incesante de
palabriñas mimosas e sentidas, forman a maior belleza dos nosos cantos
populares… E deixa claro Rosalía que o móbil que a levou a publicar este
libro foi a “falsedade con que fóra de
aquí pintan aos fillos de Galicia coma a Galicia mesma, a quen xeneralmente
xuzgan o máis despreciable e feio de España, cando acaso sea o máis hermoso e
dino de alabanza “ (…). E segue este apartado con fermosos poemas, moi ben
escollidos e que deben ser lidos dende a fondura máis precisa por todos aqueles
que senten este noso país ben dentro.
A
terceira parte leva por nome Así a
cantamos e son poemas de Cantares
gallegos e Follas Novas. Músicos
e voces de verdadeira calidade, fan dos poemas rosalianos unha auténtica delicia.
As cancións teñen arranxos moi variados que van dende o jazz (Nani García é un
músico de referencia neste eido, e toca, ademais, o piano) á música popular ou os
cantares de cego, musicados por persoas tan prestixiosas como Amancio Prada,
Rodrigo Romaní, Xurxo Varela (marabilloso coa viola da gamba) Baldomero
Iglesias (Mero), María Manuela, Xoán Montes ou Luís Emilio Batallán (este, no
poema A Rosalía de Curros Enríquez). Roberto Grandal, Nuria
Lestegás, Paco Barreiro, José L. do Pico, Pablo Sabio, Marcos Teira, Simón
García ou a mandolina de Manolo Dopico.
 |
| Na fotografía superior: Mini. Nas outras dúas: Mª Manuela e Xiana, e Mero. |
As
voces e recitados de Xiana, Mino, Mero, María Manuela son unha delicia para o
oínte, porque están cheas da sensibilidade de quen sabe cantar e pon a súa voz
para engrandecer o discurso rosaliano.
En
definitiva, outro libro sobre Rosalía de Castro, neste ano de celebración, que
non é un libro máis. Vén sendo un achegamento a esa muller que tanto nos leva
deixado nos nosos corazóns. Unha obra moi completa que combina boa música coa
palabra poética, algo que eu veño defendendo dende sempre, moi ben editado e
cunha concepción brillante que eleva a visión
de Rosalía ás cotas máis sublimes, sen esquecer o seu carácter divulgativo. Un
carácter que non esquece endexamais a emoción lírica e o compromiso cívico.
 |
| Arriba, á esquerda: Xosé Lastra. Nas demais fotografías os músicos participantes no CD |
Remato
estas liñas recordando os versos de Luís
Pimentel que os autores poñen ao principio: Non convén chorar máis. / Ela chorou por todos e pra sempre. Versos
que levan debaixo unhas fermosas palabras que resumen o espírito do libro:
Esta publicación é unha
homenaxe a Rosalía de Castro, que puxo a súa voz e a súa vida ao servizo da
dignificación da nosa lingua, das mulleres e dos desfavorecidos, en tempos nada
propicios.
Un
pracer para os sentidos. Palabra poética, música, cancións e unhas ilustracións
de María Manuela que non poden ser máis axeitadas para enriquecer os textos
incluídos neste volume.
ANTONIO
GARCÍA TEIJEIRO